جایگاه زن در دین مبین اسلام

 
زنان و بانوان از ارکان اساسی جامعه هستند و عالی ترین نقش سازنده را دارند و شناخت نقش زن در جامعه و همچنین تعیین موقعیت سیاسی و اجتماعی او بسیار مهم و حائز اهمیت است.

در دین مبین اسلام به جایگاه و شخصیت زن توجه زیادی شده است و نقش زن در اسلام صرفا مدیریت خانواده نبوده و پهنه شخصیت او در حوزه گسترده‌تری قرار دارد.

برخى نسبت به نقش عمومی زن راه را به اشتباه رفته اند کسانى که تمامی مسؤولیت هاى زن را صرفا در نقش ” مادر بودن” خلاصه میکنند. نقش عمومی او را نمی پذیرند.

یک سلسله نگرش ها در اقوام و ملل گذشته در مورد زن و جایگاه او وجود داشته که بر اساس آن موقعیت و شخصیت زن در انزوا و محدودیت بوده است.

اسلام آموختن علم و دانش و نیل به مدارج عالیه اجتماعی و علمی و فرهنگی و سیاسی را بر زنان مجاز دانسته است و پیامبر عظیم الشأن اسلام (ص) با یک جمله زیبا و رسا، خط بطلانی بر تمامی طرز تفکرهای جاهلی کشیده و فرموده است: ” طلب العلم فریضه علی کل مسلم و مسلمه ” یعنی کسب علم و دانش بر همه مسلمانان (چه مرد و چه زن) واجب است.

و نیز همان حضرت دست دختر خود را نه فقط به جهت عواطف پدری بلکه به عنوان ارج نهادن به مقام ارزشمند زن می‌بوسید و راه و رسم برخورد با زنان را به همگان می آموخت .

زن در دین اسلام موجودی ضعیف و زیردست تعریف نشده است؛ در حالیکه کلیشه های سنتی ما، اصرار داشتند تا زن را اینگونه تعریف کنند.

اسلام زن ها را از آن چیزهایی که در جاهلیت بود نجات داده است و می‎خواهد که زن و مرد رشد داشته باشند.
اسلام به زن شخصیت بخشیده و او را به صحنه اجتماعی وارد کرده است و تشیع نه تنها زنان را از صحنه زندگی اجتماعی طرد نمی‏کند، بلکه آنان را در جامعه در جایگاه رفیع انسانی قرار می دهد.

اسلام به زن ها قدرت داده است در صورتی که تا قبل از زمان پیامبر این طور نبوده و زن ها را هیچ حساب می‏کردند.اسلام برای زن احترام قائل است و او را چون انسان کاملی می‏داند که مکتب ساز و تربیت کننده است.

در نظام اسلامی زن به عنوان یک انسان می تواند مشارکت فعال با مردان در بنای جامعه داشته باشد، او می تواند با مشارکت خود در ساختمان حکومت اسلامی مسوولیت هایی را به عهده بگیرد و برای آن تلاش کند.
اگر به نقش حضرت زهرا (س) در حمایت از ولایت و نقش حضرت زینب (س) در قیام عاشورا نگاه کنیم می بینیم که حضرت زهرا (س) در حمایت از ولایت و امامت نقش‌آفرینی کردند و حضرت زینب (س) بعد از واقعه عاشورا در سخنرانی خود، یزید و اقدامات او را سرکوب کردند.

قهرمانی‌هایی که حضرت زینب(س) انجام داد، نه تنها در تاریخ اسلام بلکه در تاریخ تمام اقوام بی‌نظیر بوده و در تاریخ هیچ قوم و ملتی چنین نمونه‌ای وجود نداشته است.
اسلام عزیز برای زن، از همان ابتدای تشکیل خانواده و حتی قبل از آن، مقام و جایگاه بلند مرتبه و احترام و حیثیت خاصی قائل شده است.

اسلام، نقش زن در تربیت فرزندان را بسیار مهم و اساسی قلمداد می‌کند. به تعبیر زیبای امام خمینی(ره)، «از دامن زن، مرد به معراج می‌رود.» لذا در ظل سایه مادری مهربان، وظیفه شناس و فهیم است که فرزندان پاک، با اخلاق نیکو و فهمیده وارد اجتماع می‌شوند و نیز در ظل سایه همسری مهربان، دلسوز، فداکار و آرامش بخش است که مرد، با شخصیت، فعال و مقاوم در برابر سختی‌ها و مشکلات، بار می‌آید.‏

سخن حضرت امام که “زنان باید در مقدرات اصلی کشور دخالت کنند” . بیانگر اندیشه های والای حضرت امام در مورد جایگاه زنان در اجتماع است و این یک امر ضروری برای حفظ، تداوم و تثبیت انقلاب است.
همچنین سخن مقام معظم رهبری که ” زن ایرانی که در صحنه سیاسی و کار در میدان های انقلاب ، باتقوا و پاکدامنی حضور دارد برترین زنان دنیاست.” بیانگر جایگاه والای زن در جامعه اسلامی است.

همین الان عضو شو در :

ورزش از دیدگاه اسلام
در بینش اسلامی بدن هدیه ای است الهی که بر اساس حسن و کرامت آفریده شده است و ظرفیت شگفت انگیزی در آن به کار برده شده است و مطالعه و تاملی در آن موجب افزایش معرفت انسان نسبت به خداوند میشود.

اخبار، احادیث و روایات بسیاری در کتب معتبر اسلامی آمده است که توجه و عنایت خاص اسلام را به سلامت جسم مسلمانان نشان میدهد.

برای اینکه ورزش از دیدگاه اسلام روشن شود باید نخست ماهیت ورزش و ابعاد آن را توضیح دهیم و سپس معیار ارزش را از دیدگاه اسلام بیان کنیم. آنگاه با تطبیق معیار ارزشی اسلام بر ابعاد گوناگون ورزش، ارزش آن تعیین می شود. ورزش عبارتست از انجام دادن حرکات بدنی و تکرار آن ها به گونه ای که موجب افزایش توان و ورزیدگی بیشتر شود. البته این تعریف کلی ورزش است وگرنه از نظر لغوی، واژه ورزش قابل اطلاق به تمرین های ذهنی نیز هست. از سوی دیگر، حرکات سنجیده و حساب نشده را نیز می توان ورزش نامید، ولی معمولا منظور از اصطلاح ورزش همان مفهوم اول است و ما هم آن را به همان معنی آورده ایم.

مشخص است که تکرار یک عمل، مخصوصا اگر با شیوه ی صحیحی انجام گیرد، توان انسان را برای انجام آن عمل بیشتر می کند و این قانون هم درباره ی امور بدنی و جسمانی جریان دارد و هم در مورد امور روانی و فعالیت های ذهنی و درونی صدق می کند. البته شناخت موارد گوناگون این قانون و شرایط و ویژگی های آن در هر مورد جای بحث و پژوهش فراوان دارد که با کمک گرفتن از چندین رشته ی علمی مختلف میسر است. پس اولین فایده و اثر ورزش در انسان کسب توانمندی جسمانی برای انجام کارهای سخت و سنگین در زندگی است. ولی فایده ورزش منحصر به نیروی بدنی نیست، زیرا با توجه به اینکه بدن به گونه ای آفریده شده است که نیاز شدیدی به حرکت دارد و اگر مدتی بدون حرکت بماند به انواع مرض ها و بیماری ها مبتلا می شود. ورزش از لحاظ تامین سلامتی ضروری است. همه ی مردم به تجربه دریافته اند که انجام حرکات بدنی سبب هضم بهتر مواد غذایی در بدن و ایجاد نشاط و شادابی روحی بیشتری در آن ها می شود.

با توجه به نقش ورزش در سلامت بدن می توان فایده ی دوم ورزش را تامین سلامتی بدن دانست. ورزش به صورت دیگری نیز در سلامتی و تندرستی انسان موثر است، و آن اینکه ورزش در نیرومندی بدن مستقیما اثر دارد و بدنی که نیرومندتر باشد مقاومتش در برابر امراض گوناگون بیشتر است و به این ترتیب شخص ورزشکار کمتر بیماری می شود و در صورت بیمار شدن زودتر بهبود می یابد.

ولی فایده ورزش به اینجا ختم نمی شود، بلکه با توجه به اینکه روابط گوناگونی بین روح و بدن وجود دارد روشن شده است که ورزش مستقیما در امور روحی و روانی هم اثر می گذارد. در این زمینه می توان ارتباط حالات روانی خود را با اوضاع بدنی آزمود. حداقل این تجربه شاید برای هرکسی پیش آمده باشد که هنگام سنگینی شکم و همچنین در حال بیماری، چندان آمادگی برای کارهای فکری وجود ندارد و همچنین خوابیدن زیاد و ترک حرکات بدنی، موجب سستی و کسالت می شود.

بدون تردید بدن پس از انجام دادن حرکات زیاد و کارهای سنگین احتیاج به استراحت و خواب دارد و ادعای ما این نیست که ورزش و حرکت همیشه و بدون وقفه مفید است، چنانچه خوردن غذا هم همیشه و در همه حال مفید نیست، بلکه منظور این است که هر کسی می تواند فواید ورزش را در خود احساس کند و اما برای هرکسی در چه شرایطی و به چه اندازه ای و با چه کیفیتی ورزش می تواند مفید باشد مطلبی است که باید متخصصان و کارشناسان ورز با استفاده از تجارب علمی به آن پاسخ بدهند. بنابراین، سومین فایده ی ورزش که از یک نظر مهمترین آن ها هم هست، این است که به طور مستقیم و با واسطه در سلامت روح و روان و تعادل شخصیت و آمادگی برای تکامل های معنوی موثر است.

از دیدگاه اسلام، ارزش اصیل و نهایی آن قرب به خدای متعال است و هر کاری به اندازه ای که در رسیدن به این اهداف والا موثر باشد ارزشمند خواهد بود، هرچند که با چندین واسطه باشد.
بدیهی است که امجام وظایف شرعی، حتی تکالیفی که جنبه ی معنوی محض دارد، مانند روزه و نماز، در گرو سلامتی بدن است و چنانچه گفته شد ورزش نقش موثر و گاهی تعیین کننده در تامین سلامتی دارد و از این رو دارای مطلوبیت و ارزش خواهد بود. از سوی دیگر بسیاری از تکالیف اجتماعی مانند جهاد و دفاع و حمایت از محرومان و مستضعفان در شکل های گوناگون، احتیاج به نیروی بدنی دارد و کسانی که نیرومند باشند بهتر می توانند از عهده ی این گونه تکالیف برآیند و از این جهت تقرب بیشتری به خدای متعال پیدا می کنند. بنابراین ورزش از آن جهت که موجب نیرومندی بدن می شود و زمینه را برای انجام بهتر تکالیف فراهم می کند مطلوب و ارزشمند است.

همین الان عضو شو اینستاگرام یا تلگرام خودت انتخاب کن هرکدوم راحتتری

استادى از شاگردانش پرسید:
چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟
چرا مردم هنگامى که خشمگین هستند
صدایشان را بلند می‌کنند و سر هم داد می‌کشند؟
شاگردان فکرى کردند و یکى از آن‌ها گفت:
چون در آن لحظه، آرامش و خونسردیمان را از دست می‌دهیم
استاد پرسید: این که آرامشمان را از دست می‌دهیم
 درست است امّا چرا با وجودى که طرف مقابل
 کنارمان قرار دارد داد می‌زنیم؟
آیا نمی‌توان با صداى ملایم صحبت کرد؟
چرا هنگامى که خشمگین هستیم داد می‌زنیم؟
شاگردان هر کدام جواب‌هایى دادند
امّا پاسخ‌هاى هیچکدام استاد را راضى نکرد.
سرانجام او چنین توضیح داد:
هنگامى که دو نفر از دست یکدیگر عصبانى هستند،
قلب‌هایشان از یکدیگر فاصله می‌گیرد.
آن‌ها براى این که فاصله را جبران کنند مجبورند که داد بزنند.
هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد،
این فاصله بیشتر است و آن‌ها باید صدایشان را بلندتر کنند.
سپس استاد پرسید:
هنگامى که دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقى می‌افتد؟
آن‌ها سر هم داد نمی‌زنند بلکه خیلى به آرامى با هم صحبت می‌کنند.
 چرا؟چون قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیک است.
فاصله قلب‌هاشان بسیار کم است. 
استاد ادامه داد:هنگامى که عشقشان به یکدیگر بیشتر شد،
چه اتفاقى می‌افتد؟ آن‌ها حتى حرف معمولى هم با هم نمی‌زنند
 و فقط در گوش هم نجوا می‌کنند و عشقشان
 باز هم به یکدیگر بیشتر می‌شود.
سرانجام، حتى از نجوا کردن هم بی‌نیاز می‌شوند
 و فقط به یکدیگر نگاه می‌کنند. این هنگامى است که
 دیگر هیچ فاصله‌اى بین قلب‌هاى آن‌ها باقى نمانده باش
این همان عشق خدا به انسان و انسان به خداست است
 که  خدا حرف نمی زند اما همیشه صدایش را در همه وجودت
می توانی حس کنی اینجا بین انسان و خدا هیچ
فاصله ای نیست می توانی در اوج همه شلوغی ها
بدون اینکه لب به سخن باز کنی با او حرف بزنی.

قسم دروغ چه حکمی دارد ؟
قسم دروغ خوردن در حالت عادی یکی از محرمات است که به شدت از آن نهی شده است.

منظور از عواقب قسم ناحق ممکن است دو معنا باشد :

1- عاقبت به معنای حکم شرعی و فقهی.

2- عاقبت به معنای اثر وضعی و این اثر وضعی ممکن است آثار دنیوی یا اخروی باشد و ظاهرا منظور س?ال کننده همین معنا است.

1- حکم شرعی

قسم دو نوع است :

1- قسم براى انجام یا ترک کارى در آینده

2- قسم براى اثبات یا نفى چیزى

نوع اول :

اگر قسم بخورد که کارى را انجام دهد یا ترک کند مثلا قسم بخورد که روزه بگیرد، یا سیگار نکشد، چنان چه عمداً مخالفت کند، باید کفّاره بدهد؛ یعنى یک بنده آزاد کند، یا ده فقیر را سیر کند، یا آنان را بپوشاند، و اگر اینها را نتواند باید سه روز پى در پى، روزه بگیرد.

نوع دوم :

کسى که براى اثبات یا نفى چیزى قسم مى‏خورد، اگر حرف او راست باشد قسم خوردن او مکروه است و اگر دروغ باشد حرام و از گناهان بزرگ است ولى کفاره قسم را ندارد. ولى اگر براى این که خودش یا مسلمان دیگرى را از شر ظالمى نجات دهد، قسم دروغ بخورد اشکال ندارد بلکه گاهى واجب مى‏شود امّا اگر بتواند توریه کند؛

یعنى: موقع قسم خوردن طورى نیّت کند که دروغ نشود بنا بر احتیاط واجب باید توریه نماید؛ مثلا اگر ظالمى بخواهد کسى را اذیت کند و از انسان بپرسد که او را ندیده ‏اى؟ و انسان یک ساعت قبل او را دیده باشد، می تواند بگوید او را ندیده ‏ام به این قصد که از پنج دقیقه پیش ندیده‏ ام.

2- آثار و عواقب قسم دروغ

در نکوهش قسم ناحق و دروغ و آثار و پیامدهای آن احادیث فراوانی داریم که به نمونه هایی از آن اشاره می کنیم :

1- از امام محمد باقر (علیه السلام) نقل شده که فرمودند: در کتاب علی (علیه السلام) آمده:

قسم دروغ و قطع رحم موجب این می شود که خانه ها از اهلش خالی شوند (کنایه از ویرانی خانه ها یا فقر و تنگدستی صاحبان آنها است؛ یعنی خانه ها خالی از رزق و برکت می شوند) و موجب سنگینی رحم می شود؛ یعنی انقطاع نسل.

2- از امام جعفر صادق (علیه السلام) روایت شده: هر کس سوگند یاد کند در حالی که می داند دروغ است با خدا مبارزه کرده است.

3- در حدیثی قدسی نیز از قول خداوند متعال چنین نقل شده است: کسی که مرا در معرض سوگندهای دروغ قرار می دهد به رحمت من نمی رسد.

4- از امام جعفر صادق (علیه السلام) روایت شده که او از پدران بزرگوارش و آنان از پیامبر (صلی الله علیه و آله) روایت کرده اند که در حدیث مناهی یکی از عواقب قسم دروغ را غضبناک بودن خداوند متعال هنگام ملاقات با بنده برشمرده است مگر این که توبه کند.

کسی که مجبور شد دست روی قرآن بگذارد و قسم دروغ بخورد، حکمش چیست؟ و چگونه باید جبران کند؟

گاهی در دادگاه نزد حاکم است، گاهی در خارج از دادگاه در مکالمات و تعاملات روزمره خود با دیگران است. اگر کسی در تعاملات روزمره خود با دیگران قسم دروغ بخورد فقط مرتکب حرام شده و گنه‌کار می‌باشد حکم و عذابش بیان شده است.

اما اگر در این فرض، در دادگاه نزد حاکم قسم دروغ بخورد علاوه بر حرمت و عذاب اخروی که بیان شده دارای اثرات و تبعات حقوقی و قانونی خاص می‌باشد که اینک با استناد به مواد قانونی مرتبط، تبعات حقوقی آن‌را بیان می‌کنیم.

تبعات قسم دروغ از دیدگاه حقوقی

مطابق ماده 649 قانون تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده، هر کس در دعوای حقوقی یا جزایی که قسم متوجه او شده باشد، سوگند دروغ یاد نماید به شش ماه تا دو سال حبس‌ محکوم خواهد شد.

همچنین وفق مفاد ماده 650 همان قانون، هر کس در دادگاه نزد مقامات رسمی شهادت دروغ بدهد (چون شاهد، قبل از ادای شهادت باید قسم بخورد جز حقیقت چیزی نگوید، از این رو وقتی شهادتش دروغ باشد طبیعتاً قسم او نیز دروغ خواهد بود.) به سه ماه و یک روز تا دو سال حبس و یا به یک میلیون و پانصد هزار تا دوازده میلیون ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد.

علاوه بر مجازات‌های ذکر شده برای کسی که قسم دروغ خورده، اگر قسم دروغ یا شهادت دروغ او سبب اثبات اتهام و ایجاد آسیب بدنی، جانی یا خسارت مالی به سبب اجرای حکم برای شخصی شود ولی پس از اجرای حکم، دلیل اثبات کننده جرم باطل گردد، مانند آن‌که در دادگاه مشخص شود که مجرم، شخص دیگری بوده یا این‌که جرم رخ نداده است به استناد ماده 163 قانون مجازات اسلامی، کسانی که ایراد آسیب یا خسارت مذکور، مستند به آنان است، اعم از ادا کننده سوگند، شاکی یا شاهد حسب مورد به قصاص یا پرداخت دیه یا تعزیر مقرر در قانون و جبران خسارت مالی محکوم می‌شوند.

گفتنی است؛ سوگندی اعتبار دارد که یکى از اسمای خداوند متعال باشد؛ مثل خدا یا اللّ?ه، همچنین اگر به برخى از اوصاف خداى سبحان قسم بخورد که معمولاً از آن صفت خداى سبحان اراده مى‌شود، یا قرینه‌اى به کار ببرد که مراد او را بفهماند، قسم صحیح است.

بنابراین قسم به مقدسات دیگر مثل قرآن و پیامبر و ائمه اطهار (علیهم السلام) احکام قسم را ندارد؛ (رساله توضیح المسائل (فاضل لنکرانی ره)، ص 489) یعنی اگر با این اسم‌های مقدس قسم بخورد چیزی بر عهده او نمی‌افتد و واجب نیست به قسمش وفا کند. همچنین اگر قسم خود را شکست بر او کفاره قسم واجب نمی‌شود.

البته، اگر به این مقدسات در مکالمات روزمره قسم بخورد و قسمش دروغ باشد، همانند قسم دروغ به اسم پروردگار، دارای حرمت و عذاب اخروی خواهد بود. برای نجات از عذاب اخروی و بخشیده شدن گناه قسم دروغ، چه به اسم خداوند باشد چه به مقدسات دیگر، باید توبه و استغفار نمود.

هنگام غروب جمعه، غم می آید

با اینهمه غصه ، آه کم می آید

هر هفته همین بساط اینجا پهن است

ای شنبه نیا از تو بدم می آید

..............................................................................

ای دوست بیا که درد خنجر نکشد

کار من و دل به دیده ی تر نکشد

برخیز و غم فراق را یکسره کن 

تا وعده به جمعه های دیگر نکشد

نوکربی بی فاطمه س .......,
وبلاگ:
http://montazerm.parsiblog.com
کانال تلگرام:
https://telegram.me/montazermahdia
اینستاگرام:
instagram.com/aliakbarj882